به گوشه ی وبلاگ هایمان می خزیم

چون طفلی گریزان

پتو رامی کشیم تا بالای سرمان 

گوش هایمان را با دو دست می گیریم

چشم هایمان را می بندیم، پاها را در شکمهامان جمع می کنیم

ودر تاریکی مطلق

با خود نجوا می کنیم

بگذار دنیا پشت در بماند

زِهدان خود را یافته ایم